Een Eigen Plekje
"AAAAAWWwwwhhh....Ik heb best lekker geslapen eigenlijk." Shirina strekt zich nog even uit.
"Beetje hard alleen, misschien volgende keer op het gras gaan liggen of een zachtere bank uitkiezen." Lacht ze in zichzelf.
"Eerst maar even voor het ontbijt gaan zorgen."
Haar ogen nemen de prachtige omgeving op, terwijl ze nadenkt waar ze haar eten vandaan gaat halen.
Dan gaat haar aandacht ineens naar de overkant van de vijver, springt op en rent erheen.
"JAAAAAAAA....een appelboom vol appels! Dit keer hoef ik niet ver te zoeken."
Ze kan haar geluk niet op en plukt gelijk de hele boom kaal.
"Mmmmmmm, ik neem er gelijk 1....of 2.....ok....3!"
(Ondertussen heeft een man achter haar, haar slaapplekje ingepikt....)
Als ze zich helemaal rond heeft gegeten gaat ze op pad. Shirina is vastbesloten een baan te vinden in dit stadje.

Maar helaas.....Keer op keer wordt ze weer afgewezen.
"Heeft u enige ervaring in dit vak? Nee, helaas kunnen wij u dan geen baan geven".
"Wat voor opleiding heeft u gedaan? Uhhhh, diploma veterstrikken uit het weeshuis...? Sorry, dat voldoet niet echt aan onze eisen."
"Mevrouw u stinkt! Gaat u eerst maar eens een douche nemen!"
Dan maar weer verder met dumpduiken en spulletjes in de stad zoeken.
Shirina gaat weer naar de kringloopwinkel om haar spulletjes te verkopen.
Dan ziet ze plots dat er een gitaar te koop staat voor maar 69 simoleons.
Inmiddels heeft ze al 637 gespaard, dus ze kan best iets uitgeven.
"Hmmm...misschien als ik genoeg oefen, kan ik geld gaan verdienen met muziek maken."

Op verdere verkenning komt ze een festival tegen en gaat even een kijkje nemen.
Ze probeert gelijk een paar noten te spelen op haar pas gekochte gitaar. Eén persoon kan het blijkbaar wel waarderen.

Na lang spelen is het inmiddels schemerig geworden en Shirina krijgt een beetje trek.
"Ah, die mevrouw ziet eruit alsof ze best wat geld heeft. Die kan vast wel wat missen."
"Hallo mevrouw, mijn naam is Shirina Grimaldi. Heeft u misschien wat voor mij over, zodat ik wat kan eten?"
"Maar natuurlijk meisje, mijn naam is Henriette Leopold, hier heb je 3 simoleons."
Dat viel Shirina een beetje tegen eigenlijk, maargoed je moet waarderen wat je krijgt.
"Laat ik eens proberen wat op deze grill te bakken."
*plof*
"Uhhhhh, niemand zag dat worstje vallen toch?" Fluistert ze tegen zichzelf, wanneer ze het worstje snel opraapt, het gras eraf plukt en terug op de grill legt.
"Wij doen natuurlijk niet aan verspilling van eten."
"Niet slecht voor een eerste keer, al zeg ik het zelf."
Ze heeft natuurlijk wel goed opgelet welke op de grond gevallen was. ^^
"Phoeh, wat wordt je lui van eten. Tijd om weer een slaapplaatsje te zoeken."
Dagen gingen er uiteindelijk een beetje hetzelfde voorbij.
Inmiddels is ze bijna 2 weken verder en heeft elke locatie al gehad om werk te zoeken, maar helaas.
"Hey hallo, jij bent wel een mooie vogel. Wil jij misschien mijn vriendje zijn? Dan ben ik in ieder geval niet meer zo alleen."
De vogel lijkt Shirina wel te mogen en hupst zo op haar schouder.
"Hihi, dat is dan geregeld. Jij gaat gezellig met mij mee op stap. Ik noem je Jacco."

Iets verderop komt ze terecht in het centrum. Er lijkt een kermis of iets te staan.
Shirina gaat even een kijkje nemen en loopt gelijk een bekende tegen het lijf.
"Goedemiddag Henriette was het toch? Herkent u mij nog? Shirina, ik kwam u op het festival tegen."
"O ja natuurlijk, het meisje dat om geld bedelde om wat eten te kopen. Hoe gaat het met je?"
"O wel goed hoor!" Liegt Shirina.
"Ik heb alleen wel een beetje honger. Ik vind het erg om weer te moeten vragen, maar heeft u alstublieft iets te eten voor mij?" Vraagt Shirina schoorvoetend.

De dame begint te lachen.
"Maar natuurlijk, hier heb je een lekkere boterham met jam. Ik vind het niet erg hoor, maak je maar niet druk."
Wat een aardige mevrouw, vond Shirina. En ze geniet van haar boterham.

Daarna gaat ze weer voor de zoveelste keer naar de kringloopwinkel om haar gevonden spulletjes te verkopen.
Ze neust nog even rond om te zien of ze nog iets verkopen, wat ze kan gebruiken.

In de hoek staat een soort altaarachtig meubel, waar een dik stoffig boek op ligt.
"Wat is dit dan voor iets? Ik heb het al vanaf het begin zien staan, maar eigenlijk nooit naar gekeken."
Ze slaat het stoffige boek snel open van nieuwsgierigheid.
"Meng een bloem van de monnikskap met een vleugel van een willekeurige vlinder en voeg hier een vleugje honing aan toe."
"AHAAAAA! Het is een receptenboek voor toverdrankjes zie ik nu. Wat spannend!"
"Dat wil ik ook eens proberen!"
Shirina volgt het recept zo goed mogelijk op.
"Oef wat een stank! Dat ging niet helemaal goed. Geloof dat ik hier niet zo goed in ben."
"Laten we ons maar richten op belangrijke dingen, zoals eten! Ik heb gewoon alweer honger."

Shirina gaat weer terug waar de kermis was. Want daarstraks had ze een eetwedstrijd gezien.
En wie kan zich beter helemaal volproppen met gratis eten, dan Shirina?
Natuurlijk wint ze de wedstrijd op haar sloffen....uhhh blote voeten...

Als het eenmaal donker is, gaat ze weer verder spulletjes zoeken in vuilnisbakken en containers.
*OEEHOOOEEE!*
"Wat was dat? Ik dacht toch echt dat ik iemand hoorde!"
Geschrokken loopt ze toch maar snel door.
"Hey, hier ben ik nog nooit geweest. Wat ziet het er hier griezelig uit zo in het donker."
"Het is een soort oude schuur, maar het lijkt wel verlaten."

"Halloooooo.....? Is hier iemand?"
Er komt geen antwoord.
Shirina verkent de boel eventjes. Het lijkt wel een kraakpand.
Iemand heeft hier gewoond, want er staat een bed binnen.
Maar zo te zien staat het al heel lang leeg.

Ideaal is het niet, maar Shirina is helemaal in haar nopjes.
Een eigen plekje en een dak boven je hoofd....hoe fijn is dat?

Snel klopt ze de lakens uit, die op het bed liggen. Beetje stoffig is het wel.

Eerst maar even lekker slapen en dan zien we morgen wel weer verder.

Shirina is al vroeg uit de veren en kijkt wat er allemaal te vinden is.
"Ah, een gasfornuisje!"
Om de hoek had ze al een kastje zien staan, wat ze snel naar het fornuisje toeschuift.
Trots bekijkt ze haar werkzaamheden.
"Nu eerst maar eens wat koken. Mmmm een echte kok hoort te proeven toch? Hihi"

Tevreden eet ze haar eerste ontbijtje op, op haar eigen plekje.
"En nu eerst maar eens even opfrissen."
Shirina wil gelijk onder de douche springen, terwijl ze de kraan opendraait, maar springt er snel weer onderuit.
"BLEGHHH! GADVER!"
Bijna was ze nog viezer geworden, want er kwam vies bruin/groenig water uit de kraan.
Gelukkig werd dat snel weer helder en kon ze zich heerlijk afspoelen.

De rest van de dag heeft Shirina geoefend op haar gitaarspel en is nu goed genoeg geworden om voor fooi te spelen.

Tussen de struiken vond Shirina nog een oude krant en ploft ermee op het bankje voor het hutje.
"Zo nu eerst even ontspannen, dat heb ik wel verdient. Gelukkig heb ik in het weeshuis wel leren lezen."

Dan is er weer een einde gekomen aan de dag. Na het koken, duikt Shirina weer vroeg haar bedje in.
Eindelijk is ze na 2 weken iets verder gekomen. Maar hoe zal het verder met haar gaan?