The Magical Pistaches G3 hfdst 39: Compromis

[Jaro]

Ik had er inderdaad overgekeken, goed dat je het zegt! Ik probeer het dit weekend te lezen.

[Cloedien]

Lief dat Florian een geluksspreuk heeft gedaan bij Gabriella.  Die stomme nachtmerries ook steeds.

Hmm dat eten kan weleens problemen vormen tussen die twee. Gelukkig is het later in dit hoofdstuk een beetje uitgepraat.

Gefeliciteerd met je verjaardag Finn! (Hij is nog steeds jongvolwassenen toch?)

Leuke duik screens. Vooral de tweede.

Vervelend dat Gabriella weer een nachtmerrie had!

Leuk dat Gabriella met Florian en Finn kon waterskiën.  Het leek er inderdaad op dat ze het naar d'r zin had.

Leuk dat ze binnenkort naar Shang Simla gaan.

[Queenofmyownfantasy]

Ja, Finn is nog steeds jongvolwassen, nog voor tien jaar (Finn en Flo worden 30 dit verhaal-jaar, Gabi 8)

Die nachtmerries... Tja, ze kon niet eeuwig een perfect gelukkig kindje blijven toch, met jeweetwel als biologische ouders

Maar voor de rest is het wel weer allemaal goed... Eventjes slecht, terug goed, eventjes slecht, maar nee nvm komt wel goed...Een patroon dat binnenkort zal doorbroken worden.

[Jaro]

Fijn dat Gabriella ondertussen zelf moest lachen met haar nachtmerrie. En die geluksspreuk maakte het natuurlijk helemaal goed voor haar.

"Dat andere koppel is toch vertrokken"
Twee screenshots later loopt komt er al een oude man naar Finn die (naakt) aan tafel zit kijken.

Leuk dat Florian en Finn zijn gaan duiken! Best dat ze voorzichtig zijn bij die haaien.

Fijn dat Florian zich eindelijk comfortabel genoeg voelt om alles tegen Finn te zeggen. Maar heftig wel, en Gabriella heeft weeral een nachtmerrie. Hopelijk raakt dat snel opgelost, maar heb zo'n vermoeden dat het nog erger gaat worden...

Die screenshots van Gabi op de jetski zijn veel te schattig.

Leuk dat ze naar Shang Simla gaan! Maar dat wisten we eigenlijk al van je screenshotstopic.

[Queenofmyownfantasy]

De oude man is een resortmedewerker




En ja Gabi is schattig! Eerst dacht ik "wow, dit is een ding!" en dan "wow, kinderen kunnen het ook???" en dat voor een EP van bijna 12 jaar oud

CW: Met momenten zeer suggestief/jeweetwel wat ze aan het doen zijn, maar niet expliciet uiteraard.


Wat voorafging
Gabriella is de ochtend na de nachtmerrie terug in orde, maar Florian blijft zich zorgen maken en is zeer prikkelbaar en hun lichte eetstoornis die altijd op de loer ligt komt nog meer naar boven. Zelfs of Finn's verjaardag kan er geen mooi verjaardagsdiner naar binnen, en Finn, die zelf trauma heeft van eten dat ontzegd werd, neemt het hen wel degelijk kwalijk.

Ze maken het terug goed op een voor hen typerende manier en gaan duiken, ze zijn moe wat er misschien verder voor zorgt dat Florian zich die avond terug van hun onstabiele en impulsieve kant toont, maar Finn probeert kalm te blijven en gewoon te doen waar Flo nood aan heeft. Moeilijker gezegd dan gedaan, want Flo's humeur blijft op en af gaan.

Juist tijdens een nacht dat Gabi terug een nachtmerrie heeft, bezwijkt die aan de emoties en probeert alle verwarring en gevoelens aan Finn uit te leggen. Gabi merkt hier delen van op en lijkt de volgende ochtend iets te goed op haar ouder in turbulentie, dus concludeert het koppel dat ze iets gehoord heeft en spelen ze het op veilig door het kind alles toe te kennen. Nu dat Florian hun hart heeft gelucht gaat het gelukkig terug wat beter en ze kijken uit naar hun tweede deel van de reis, Shang Simla.

► Laat Spoiler zien

Hoofdstuk 38: Terug naar China

En zo reisden ze dus verder. Met de veerboot en de bus naar Bangkok, vliegtuig naar Shanghai, en dan een binnenlandse vlucht en nog een bus naar Shang Simla. Veel moeite, maar die was het waard. Toen ze eenmaal toegekomen waren in het traditionele heuvellandschap, kon Florian niet stoppen met glimlachen.

"Is het hier niet mooi?" vroeg die enthousiast, de frisse lucht opsnuivend en het groene landschap bekijkend van het dorpje waar die een kleine twee jaar geleden zichzelf hervond.
"Ja...Ja." Antwoordde Finn afwezig.


"Ik begrijp dat het spannend is... Plots overal Mandarijns rond je horen enzo."
"Inderdaad...Door enkele maanden ondergedompeld te zijn, denk ik dat jij hier meer een local bent dan ik."
"Laten we toch maar gewoon de vervelende ongemanierde Westerse toeristen zijn."
Publieke affectie wordt er niet zo geapprecieerd, iets wat nog moeilijk zou kunnen zijn.




Na al hun spullen op de kamers te zetten, was de eerste bestemming de lokale markt. Florian keek meteen rond en snuisterde in de koopwaar, maar Finn staarde slechts vaag rond. Het voelde onwennig. Na al die jaren terug in China... Hij had er naar uitgekeken om terug van zijn eigen cultuur te proeven, maar dit dorpje in het zuiden van het land was misschien iets té agressief Chinees. Het toeristische Thaise resorteiland van de weken voordien was ook geen voorbereiding geweest.


Ondanks Finn werd gezien als "Stadsjongen" of - nog erger - "Zo'n emigrant die helemaal is verwesterd" wist hij wel één ding: de lokale antiekhandelaar probeerde toeristen wat wijs te maken, een beeld dat hij zag was overduidelijk niet Chinees en waarschijnlijk pure namaak.


Finn werd uit zijn gedachten wakker geschud door Gabi. "Finn, kom! Papa probeert iets te kopen maar weet het juiste woord even niet, wil je even helpen?"
"Ehhh..."
Hij stond er met zijn mond vol tanden. Mandarijns praten, juist ja, had hij eenentwintig jaar lang gedaan, maar het was intussen al bijna tien jaar geleden en het accent was hier raar. Hij verstond het, maar om nu iets uit te beginnen leggen...
"Ik, euhm, wat wilt Flo vragen?"



Florian was het wachten beu en al vanzelf terug buiten gekomen. "Finn, wat is er?"
Hun echtgenoot beet op zijn lip en frutselde wat aan zijn kleren, een ongemak dat Florian opmerkte. "Het is waarschijnlijk zo'n omgekeerde cultuurshock, niet?"


"Omgekeerde cultuurshock zou ik het niet noemen... Ik kom zelf uit een miljoenenstad. Dat is het probleem. Ik zie de mensen hier denken "ugh, zo'n stadse jongen die hier zichzelf komt terugvinden..." Bij jou is het normaal, jij bent en ziét er uit als een Westerse hippie-toerist, maar ik voel me gewoon... Vreemd."

Florian knikte instemmend. Voor hoeveel Finn er naar had uit gekeken terug in zijn thuisland te zijn, moest het natuurlijk wel vreemd aanvoelen na al die jaren en slechte herinneringen.
"We zullen wat trekpleisters gaan bezichtigen, het zal er nu wel rustig zijn."


Dus speelden ze toerist. Eerste halte: het Terracottaleger, waar ze wat foto's namen als herinnering en Gabriella zuchtte omdat het uiterst spijtig was dat ze toch écht niet op een van die beelden mocht klimmen.




"Echt niet? Er is hier toch niemand? En het is steen, het is stevig, zet me er gewoon even op..."
"Ik zoek wel een manege als we thuis zijn, als je toch zo graag eens op een paard wilt zitten."
Gabi schudde haar hoofd, papa wou weer doen alsof die dat zelf niet stiekem wou om een "goede ouder" te zijn. Dat het niet mocht en gevaarlijk was maakte het juist spannend, maar ze kon er niet zelfstandig op geraken.


"Ik zag beneden aan het pad een rare trap, kunnen we daar eens kijken?"
"Rare trap? Ja, natuu-"
Gabriella vloog al weg, op weg naar een nieuwe kans op avontuur, en Florian holde er gehaast achteraan.


"Inderdaad, hier is een trap. Waarschijnlijk een opslaghok ofzoiets."
"Mag ik... Naar beneden??" vroeg Gabi, nog hijgend omdat Flo haar natuurlijk in een mum van tijd had ingehaald en haar kortere beentjes hen enkel uit trots bijhielden.
"Laat Flo maar eerst gaan, wie weet wat is er daar, veel spinnen, en schorpioenen en-"
"Daar ben jij banger van." onderbrak Gabriella haar stiefvader.


Het was geen hok met onderhoudsspullen. Er waren prachtig rood geverfde muren, een koffietafeltje dat willekeurig in het midden van de verrassend schone ruimte stond, beelden, een lamp... Het leek wel een soort tempeltje, maar toch klopte er iets niet aan; daarvoor was het te leeg, en er was een random stuk hek waar niks achter stond.


"Het is hier wel mooi... Maar niet echt iets te vinden."
Teleurgesteld droop Gabi af. Ze weet niet op wat ze had gehoopt, maar niet dit.
Florian zag nog een rare stenen plaat in de muur met de vorm van een sleutel in uitgekerfd, maar daar konden ze niks mee. Rare ruimte, was de conclusie.



Florian wou hun dochtertje volgen, maar Finn had een beter idee. Het gebruikelijke wanneer die zich wat nerveus voelde, zoals eerder die dag door het onwennige gevoel hier te zijn; herkenning en veiligheid zoeken bij zijn lichtvonkje.
"Zeg, zo heilig ziet het er hier niet uit, en dat tafeltje staat er gewoon maar..."



"Zeg Finn, als je wilt kan je ook nog eens bottommen, het is altijd ik de laatste tijd-"
"Nee, is goed zo."


Gabriella was wat beginnen rondwandelen, niet te ver natuurlijk, er waren dichtbij veel mooie struiken en vlindertjes en stenen om even te bestuderen, en even verder op zag ze een verlaten kamp met een tent die er nog best goed uitzag.

Daar was ze nog toen Florian en Finn terug naar buiten kwamen en haar zochten. "Waar bleven jullie?"
Ze zag hoe Finn nog een mouw wat goed wreef en hoe Flo's haar een tikkeltje meer in de war was en trok stilzwijgend haar conclusie.
"Kan ik vannacht hier blijven slapen, in die coole tent?"


Achtjarige meisjes horen te schreeuwen van het idee 's nachts in hun eentje in een tent op een verlaten plek te slapen...
"Nee, de tent is niet groot genoeg en je mag hier niet alleen zijn, we gaan terug naar onze hostel straks."
"Hmm....Ok."


Ondanks de teleurstelling niet op een antiek beeld te mogen klimmen, een saaie verborgen ruimte, én niet in een tent te mogen slapen, bleef het er wel leuk. De volgende dag gingen ze naar de academie waar Gabi vanuit de verte de nabije omgeving verkende, Florian hun vechtkunstvaardigheid terug opkrikte en Finn vooral naar Florian staarde.




Zijn veilige persoon. Zijn engel met het gouddraad haar; zijn vurige lichtvonkje. Hoewel hij het met regelmaat zeer duidelijk maakte, wou hij dat er een manier was om hen nog meer te doen verenigen, geen individuen, geen duo, maar een echte eenheid, één enkel begrip.


Finn kon hen niet langer gerust laten en ging naar Flo, die intussen met de bordenbreker bezig was.
"Je kan de dummy proberen."
Niet echt waar Finn op doelde, maar wat met dat ding prutsen hield hem bezig. Hij bleef zo in ieder geval dicht bij zijn Flo.


Finn had er wel een pak minder aanleg voor. Zelfs na enkele demonstraties van Florian ging hij vrij ongecoördineerd aan de slag, zo'n krachtige agressieve flitse bewegingen lagen hem niet. Gaf hem maar iets vloeiender en organischer, zoals... Dansen.


Op de koop toe merkte een lokaal iemand hem op, die hem met iets te veel frustratie "aanmoedigde", het waarschijnlijk belachelijk vindend hoe iemand die toch wel roots in deze streken leek te hebben de instructies van hun witte "kamergenoot" niet kon volgen.

Dus niet veel later gaf Finn het terug op, en staarde gewoon terug naar Flo die er veel meer aanleg voor had.



Shang Simla was mooi, dat was een understatement. Flo voelde zich er geweldig thuis, Finn wende wel aan het idee permanent bestempeld te worden als "Verwesterling" en Gabi begon vriendinnetjes te maken.




Want waar Gabi ook gaat, er staat gezelschap in de rij. Haar enthousiasme, talent en gevoel voor avontuur maakte met iedere taalbarrière komaf. Daarin leek ze zeer goed op "haar vader".



Regelmatig gaan eten mocht uiteraard niet ontbreken. Florian nam gebruikelijk iets van groentenmengeling met noedels of soep, terwijl Finn zich compleet liet gaan in de lokale Loempia's, telkens opnieuw met veel plezier. "Deze heb ik zó gemist."
"Je hebt ze gisteren ook gegeten, ook vijf ervan."
"Ik heb negen jaar zonder in te halen."


"Dus, wat gaan we morgen doen?"
"Hmm... De streek verder verkennen? Er zijn wat mooie parkjes, rustige plekjes..."
"Misschien moeten we het aan Gabs vragen."
"Klopt. Als je van de duivel spreekt - iets gevonden dat je lekker vind?"


"Ja, dit zag er wel lekker uit...Kunnen we morgen iets samen doen? Zoals gaan wandelen langs die muur? Het is een beetje saai wanneer jij gewoon urenlang stenen platen probeert te breken."


"Oh, ben ik daar echt iets te intensief mee bezig? Toen ik hier de vorige keer was verdronk ik er helemaal in, vergeef me..."
"Je kan wat kortaf zijn als ik met je wil praten en je bent volop aan het focussen. Ik zou ook wel eens terug gewoon de toerist willen uithangen."


Dat was dan afgesproken. Als ze alle drie hun eten op hadden gingen ze terug naar hun verblijfplaats, waar Finn en Florian gretig gebruik maakten van de privacy van hun kamer.


Een plakkerig getrouwd stel zijn kon buiten niet echt; Florian's uiterlijk en Finn's stadsjongen-indruk deed mensen als genoeg staren. Dus 's nachts was het alle hens aan dek.
"Jouw lippen zijn toch echt geweldig, waar heb je dat geleerd?"
"Mtjsmnzn"
"Zeg maar niks, niet stoppen..."


"Ik ben zo blij dat het terug beter gaat met Gabi, want dan ben jij ook blij. Ik vind het leuk je blij te zien...
Omdat ik zielsveel van je hou, weet je dat?"
Zelfs moest Florian's mond niet bezet zijn verwachtte Finn geen antwoord terug, want het antwoord wist hij al.


Verder mijmerend over zijn liefde voor Florian, durfde Finn uiteindelijk toch een gedurfde vraag te stellen. "Denk je ooit aan al de Finnetjes en Flotjes die verloren gaan telkens we seks hebben?"


Het moest even tot Florian doordringen waar Finn het over had.
"Ehh...Verloren gaan? Jouw Finnetjes zijn best lekker soms..." antwoordde die al fronsend.


"Ja maar... Dat is niet écht nuttig? Je slikt...Halve baby's in."
"So what? Volledige baby's kunnen het toch niet worden."
"Dat zeg jij, een van de weinige mensen op aarde die absoluut geen vader heeft. Je moeder's technologie staat intussen dertig jaar verder, we zoeken gewoon een draagmoeder en-"



"Sinds wanneer wil jij kinderen?" Florian's verwarde frons begon te veranderen in een vurig onderzoek naar wat Finn had bezeten hierover te beginnen.
"Ehh... Het is een gedachte die sinds de verhuis af en toe opduikt, en de laatste weken... Een klein mensje dat écht van ons beide is lijkt me wel leuk."
"Ik dacht dat je geen kinderen wou."
"Nu ja...Vroeger niet. Of...Niet is veel gezegd, ik had gewoon niet echt de luxe om daar zelfs aan te denken, leven in een land waar dat niet zomaar kan en weglopen van huis en toen mishandeld worden en toen van fooi naar fooi leven met wat onenightstands tussendoor, weet je... Maar we zijn nu getrouwd en ik dacht..."


Maar hoe voorzichtig Finn het ook probeerde uit te leggen, Florian's blik was vastberaden.
"NEE!" schreeuwde die het plots uit toen Finn glimlachend begon te vertellen over kleine baby's met donkerrood haar en donkergroene ogen die op zijn borstkas in slaap vielen.
"Hoe bedoel je, nee?!"
"Gewoon, nee! Ik wil geen baby!"
"Zelfs niet met...Mij?"



"Absoluut niet. Ik ben al weken op van de stress omdat ik niet weet wat ik aan moet met de dochter die ik reeds heb, een dochter die verdorie nachtmerries heeft over onze fucked up familiegeschiedenis. Maar het is ok, het komt goed, we zijn gewoon gelukkig samen, er zijn geen mensenhandelaars of klonen meer in ons leven na al die shit, en dan stel jij voor ons leven terug overhoop te halen met een krijsend, levend mensje voor wie we térug verantwoordelijk moeten zijn?"


"Maar Flo, dit zou óns kindje zijn, en we zijn met twee, en zou je het niet leuk vinden als over een jaar of vijf een kleuter een tekening maakt van hun ouders, met ons erop... "Mijn ouders.."? Ik wil Gabs niet laten vervangen als je dat denkt-"
"Een paar weken geleden zei je nog dat ons gezinnetje van drie perfect ok is."
"En Gabi is echt een lief kind, en helemaal mijn stiefdochtertje, maar daardoor juist besefte ik... Vier zou gewoon ook leuk zijn-" begon Finn te stamelen.


Finn stopte met praten toen Florian triest wegkeek. Die leek uitgeblust en zat terug neer, zo ver als die kon van Finn zonder van het bed te vallen.
"Natuurlijk zou het leuk zijn. Maar niet voor mij..."


Al zuchtend boog Finn naar voren, positief verrast dat Florian zijn hand niet meteen wegsloeg. "Het is ok als je in de war bent..."
"Finn, hou erover op..."
"Ik wil gewoon dat je weet dat... Dat ik begrijp dat dit misschien moeilijk is. Het gaat toch allemaal niet zo snel gebeuren met het moeten zoeken naar een draagmoeder enzo, we kunnen nog een paar jaar wachten, Gabi op tijd inlichten als we research beginnen doen..."
"Stop met praten."
"S-sorry, ik wil gewoon-"


"Me gelukkig zien. Weet ik. Maar zonder baby."
Ondanks de vastberadenheid in hun woorden kraakte Florian's stem. Die ademde diep in en uit om kalm te blijven, want kwaad zijn kon niet. Niet op Finn. Maar moest die nu écht over zoiets alles overhoop halend beginnen...


"Ga gaan slapen. Ik moet een luchtje scheppen." zei Flo uiteindelijk, Finn's hand viel weg. "Flo wacht, laten we gewoon praten-" probeerde Finn nog, maar Florian wandelde naar buiten en liet hem verweesd achter.


"Flo, alsjeblieft! Sorry als dit je overviel, kunnen we het gewoon uitpraten? Flo..."

[Cloedien]

Vervelend voor Finn dat hij zich hier niet echt thuisvoelt.

Leuk dat Gabriella zo graag spannende dingen wil doen. Dat ze snel daar trap naar de tombe liep verbaast mij eigenlijk niks. Ze is wel lekker avontuurlijk iig! Jammer dat ze de sleutelsteen niet bij zich hadden. Misschien de volgende keer even kijken bij het prikbord?

Oei, een gesprek. Dat is gewaagd, aangezien Florian al (een soort van) een kind heeft. Misschien is hij ook niet het meest optimale moment er over begonnen, maar als Finn dat wil moest er toch een keer over begonnen worden.
De reactie van Florian is ook wel erg hard en kortaf. Nu had die het natuurlijk ook niet aan zien komen of echt tijd voor gehad om er over na te denken, maar dat had denk ik ook ietsje liever gekund.
Het is niet alsof Florian nu geen verantwoording heeft over Gabriella.

► Laat Spoiler zien

Oeh, of is die random sim uit je 365 project dan toch niet zo random?

Awhh, eventjes rust is vast ook wel even goed. Even alleen zijn met je eigen gedachten.

[Queenofmyownfantasy]

Ten eerste: sim is random, ze is een gemaakt voor (weeral) een bachelorette challenge op tumblr (ik maak graag sims maar niet zonder "reden" dus ik jaag die challenges na)

Dit is nog niet echt duidelijk vermeld maar, ondanks Finn in Beijing geboren is, beeld ik me in dat zijn roots (grootvader) van zuiderser komt (daarom dat die ook zo mooi is gebruind op vakantie staat hem goed), Shang Simla dus, het komt dan ook niet uit of nowhere dat zijn vader hem daar vroeger naar wou meesleuren om zelfverdediging te leren etc, iets dat nooit Finn's ding zal zijn

En ja... Een gesprek. Finn's vaderlijk hart begint te kloppen door te settelen en een stiefdochtertje te hebben*. En ik kan me echt inbeelden dat die superschattig zou omgaan met een baby

► Laat Spoiler zien

*Nee, letterlijk, wenst om een eerste kind, mijn rl reactie "shit wat moet ik daarmee"

[Deetui]

Zo, ik heb weer even tijd om bij te lezen

Wel makkelijk hoor, al die toverspreuken tegen de honger en vol geluk Fijn dat het (tijdelijk) werkt tegen de nachtmerries
Ik had niet eens door toen Finn naakt was, zo vol zit hij met tattoeages
Weer bijzondere kleren in de slaapkamer
Screens onderwater blijven mooi Dat in het zwembad was wel heftig
Gabi achter de boot levert leuke screens op En mooie screens tussen Finn en Florian bij de zonsondergang En ook weer erg lenig zie ik

In Shang Simla zijn er ook mooie screens geschoten
Dat er zomaar dingen gebeurden in die tempel terwijl Gabi zo dichtbij was
Finn die de vechtsport ook probeert omdat Florian er goed in is, is wel schattig
Even later zijn ze weer intiem Maar dit keer loopt het iets minder leuk af
Ik ben benieuwd of Florian bijdraait of dat Finn uiteindelijk teleurgesteld wordt

[Queenofmyownfantasy]

Ze hebben veel speciale spulletjes, recent mijn tumblr nog gecheckt, specifiek de CAS cc tag? (dit was gemaakt door iemand anders, maar ik edit al die ambetante dude zijn dingen toch)


Florian is en blijft altijd lenig Als er maar niks drastisch veranderd aan hen waardoor dat minder goed lukt. Zwembadscène... Ik zag dat het zwembadladdertje een bepaalde interactie had en moest dat toch even proberen en dit is slechts de uiterst suggestieve PG versie! IK heb ook veel afbeeldingen van hun pp's.

Gabi was buiten! Gabi was ver ver buiten, op weg naar de tent (nee, ik was, ehum, nieuwsgierig naar de koffietafel animaties)

Al het gewoon gelukkig samen zijn met af en toe wat lichte Floriaanse turbulentie kon niet eeuwig blijven duren ik dacht...Actie!

[Queenofmyownfantasy]

Wat voorafging
De eerste dagen in Shang Simla zijn aangenaam, hoewel Finn zich af en toe wat raar voelt - in Alpenfrühle wordt die gezien als "de Chinese echtgenoot van die Florian Pistache" en hier is hij dan alweer iemand "van de grote stad" en voor velen zelfs een "compleet verwesterde immigrant" die van de lokale tradities amper nog iets kent - hoewel Finn's verdere roots in deze streek liggen.

Maar er is geen ongemak dat "samenzijn" met zijn veilige persoon niet oplost. Terwijl Gabriella haar plakkerige ouders maar gewoon probeert te negeren op dat vlak en op avontuur wilt gaan in deze nieuwe plek, maken Finn en Florian gretig gebruik van elk momentje privacy. Aangezien een Florian en Finn die niet van elkaar afblijven bijvoorbeeld op de lokale markt niet wordt geapprecieerd.

Door een stiefdochtertje te hebben nu en immens gelukkig te zijn met zijn vuurvonkje, beginnen Finn's gedachten alsmaar vaker af te dwalen naar volgende stappen in hun relatie. Impulsief begint hij op een nacht over dit onderwerp, wat niet in goede aarde valt bij Florian.

► Laat Spoiler zien

Hoofdstuk 39: Compromis

Gabriella had de discussie gehoord.
Geen details, de muren waren dik genoeg en het gepraat tussen Finn en Florian was stil genoeg om slechts te horen dat ze over iets praatten; maar het was duidelijk dat er iets gaande was. Vooral toen ze even later Finn Flo op smartelijke wijze hoorde roepen, en er een deur openging en terug werd toegeslagen.


Gabi haalde haar schouders op en ging slapen. Niks aan te doen.

Toch knelde het.

Gabriella was instabiliteit gewend. Ze wist niet wat er tussen hen was gebeurd, maar dat haar moeder zich eerder gedroeg als afzijdige tante zei genoeg. Ze herinnerde zich haar eerste levensjaren met enkel Flo als ouder, en bezoekjes aan haar oma's of tante te pas en te onpas. Af en toe paste Conall op haar, en dan was haar moeder er ook, want die waren intussen getrouwd en ze had drie halfbroertjes dus dat haar moeder op die manier nog in haar leven was was een samenloop van omstandigheden.


Met Finn was er stabiliteit, hoewel ze het soms irritant vond hoe klef hij en papa waren. Maar Finn was grappig, kookte altijd, en maakte Florian gelukkig.

En nu dreigde dat weg te vallen.

Dus probeerde Gabriella te genieten van de kleine dingen in het leven. Met een splash water geboren uit avontuurlijk enthousiasme en een stevige portie pit ging ze die ochtend toch maar weer een nieuwe dag tegemoet.



Finn deed hetzelfde: Positief blijven.

Hij had geen oog dicht gedaan, zich intens veel zorgen makend over Flo die die nacht niet terugkwam. Toen hij 's ochtends in de gemeenschappelijke slaapzalen keek vond hij hen ook niet.
"Hopelijk gewoon al op stap... Zal wel bijdraaien..." sprak hij zichzelf moed in. Toen hij meisjesvoetjes te trap hoorde afwandelen vormde hij zijn mond tot een gespeelde glimlach.


"Oh, wafels."
"Ja, wafels. Ik heb er genoeg gemaakt voor ons allebei."
"En papa?"
"Die is al weg. Gaan trainen. Voelde zich niet zo goed en dan voelt die zich altijd beter." loog Finn.


In stilte gingen ze zitten, het ongemakkelijke onderwerp voor even vermijdend. Finn wist dat Gabriella iets moest hebben gehoord, en Gabriella wist dat Finn geen flauw benul had waar Flo was.
"Wafels mag je gewoon met je handen eten hoor." grapte Finn toen hij Gabi zag sukkelen een volledige wafel tussen stokjes te balanceren.
"Ik wil dit leren!"
"Eten hier wordt doorgaans klein gesneden vooral je het op je bord krijg, en dat is waarom."


"Dus...Waar wil je heen vandaag?"
"Ik wil nog wel eens naar de markt. En gaan kijken bij papa bij de academie."
"Dan...Dan doen we dat."


Bij dageraad was Flo opgestaan na een slapeloze nacht. Geniepig was die naar de kamer gegaan, blij dat Finn eindelijk sliep na urenlang woelen. Snel had die hun pak van de kapstok geritst. Eenmaal buiten gebruikte die een honger en een hygiëne spreuk en vertrok toen.


Nog kwaad over wat Finn zei concentreerde die zich ten volste op de te breken plank voor zich.
Waarom? Waarom besefte Finn niet dat het een gevoelig onderwerp was? Hoe de kans groot zou zijn dat Flo, die hun tweeëntwintigjarige zelf erg graag een preek zou willen geven, niet staat te springen om nóg een wereld overhoop halend kind?

Alles was goed. Ze hadden eindelijk hun stabiliteit, en konden onbezorgd samen zijn en dan...



... Dan begon Finn over dat.

Vol adrenaline door de situatie sloeg Flo moeiteloos door de plank heen.


"Waarom had hij toch nooit gezegd dat hij kinderen wou? Waarom zo... Plots?"


Florian brak nog enkele planken, maar de adrenaline van de lichte woede maakte hen ook extra agressief, minder gedisciplineerd, waardoor die zich uiteindelijk licht bezeerde en moest stoppen.


Intussen waren Finn en Gabi op de markt. Er was niet veel te beleven momenteel, dus kocht Finn enkele kookboeken zodat die niet meer helemaal naar hier moest komen voor goeie loempia's, en toen ging het duo gaan wandelen.
Ondanks de situatie voelde het op manier goed, deze stiefvader en -dochter qualitytime.



Finn stemde in met Gabi's idee om naar de academie te gaan, in de hoop Flo daar te vinden. Het was de meest logische plek voor hen om te zijn, dus des te groter de teleurstelling.
Zenuwachtig greep Finn naar zijn smartphone, in de hoop dat Flo iets had gestuurd. Niks.
"Ik zou hier graag wat willen oefenen, is dat ok voor je?" vroeg hij aan Gabi, als excuus om te blijven en te wachten.


Gabriella knikte en ging naar binnen om de boekenkast te inspecteren. Ze verstond er geen woord van, maar de boeken hadden leuke plaatjes.
Gerust dat Gabi haarzelf wel kon entertainen reageerde vervolgens ook Finn zijn frustratie af op een onschuldig stuk hout.



Flo was nog dichtbij de academie toen die Finn en Gabriella erheen zag wandelen. In de plaats van de confrontatie aan te gaan, was die beginnen sprinten. De aarde en de stenen die hun nog blote voeten bevuilde en verwonden maakten niks uit, als Flo er maar weg was. Als die nu met Finn ging praten, gingen ze weer allebei roepen en huilen.



Even vergat Flo alles door de inspanning en de bries die langs hen heen vloog. Beweging zou altijd rustgevend zijn voor hen, alle soorten...

Onbewust hadden hun benen hen naar het Terracottaleger geleid. Flo herinnerde zich de mysterieuze ruimte en wandelde op automatische piloot naar beneden.


het koffietafeltje. Als Florian goed keek zag die nog een paar vlekken die ze toen hadden gemaakt, toen ze zich vol adrenaline vanwege het illegale gevoel hier te neuken zich het tafeltje hadden toe geëigend.

Flo besefte toen dat die hun Finn enorm miste.


Flo wandelde terug naar het centrum, terwijl die nadacht over de woorden die tussen hen waren gevallen. Eenmaal toegekomen in de dorpskern zat die neer op de grond en begon te mediteren.


En daar bleef die. Alle zintuigen werden genegeerd, alsook hun woelige gedachten. Het was pure focus op het vinden van een oplossing.

Dus zo verstreek er een uur.

En nog een uur.


En nog een uur; het begon intussen terug te schemeren.

Tot echte verlichting ging Flo nooit komen, maar een verheldering over wat te doen misschien wel.


Finn was nog steeds aan het vechten tegen de houten dummy. Hij had pauzes genomen, telkens in de hoop dat hij juist die pauze Flo naar zich toe zou zien rennen. Maar tevergeefs. Na wat uitrusten deed hij dus nog maar wat verder.

"Finn, gaan we naar huis? Papa gaat toch niet komen."
"Ben ik dan zo doorzichtig?" Bedroefd keek Finn even rond naar de nabije omgeving. Geen Flo.


Flo voelde de omgeving veranderen. De wind kwam vanuit een andere hoek. De lucht was iets ijler in de heuvels tegenover de dorpskern in de vallei. En vlak naast zich hoorde die gezucht, gegrom, en geschop.

Met teleportatie was Flo als tovenaar zeer bekend, maar dit soort teleportatie was nieuw. Flo had slechts blijven denken over hoe die wou weten wat te doen, en plots verscheen die vlak naast een gefrustreerd schoppende Finn.



Finn hoorde een woosh. Toen tegelijkertijd zijn handen en de paal werden gehuld in een groene gloed, keek hij achter zich en-

"Flo!"

Hij kon zichzelf niet inhouden en kuste hen vurig. Half vreesde hij dat Flo, nog steeds woedend, hem ging wegduwen. Maar Flo zelf was vooral overdonderd.


"Flo...Ik... Ik heb de hele dag aan je gedacht. Sorry voor gisterenavond, kun je het me vergeven?"


"Ik heb je ook gemist." Zei Flo slechts.


Gabriella had buiten staan wachten op Finn om te vertrekken. Ongeduldig begon het meisje te ijsberen en ze stond klaar om op Finn af te rennen en aan zijn arm te beginnen trekken met een "Fii-iiiin gaan we nu???" maar toen zag ze hoe Finn werd vergezeld door een gespierd iemand met een groene vechtkunsttenue en halflang goudkleurig haar.
"Papa! Hoe - ik heb je niet zien toekomen!"


Gabriella vloog in hun armen, Flo kon zich nog net op tijd klaar zetten om haar weerstand te bieden zodat ze niet samen de helling afrolden.
"Gabi! Ik ben zo blij je te zien, sorry dat ik vertrok zonder iets te zeggen, heb je het leuk gehad met Finn?"


"Finn liep heel de dag te tobben over jou," zei het meisje rechtuit. "Hij was vrij saai daardoor, nooit meer laten gebeuren."


Finn moet er even hard mee ingezeten hebben als henzelf. Waarschijnlijk zelfs nog erger.

Flo liet het in het zicht van Gabi niet aan hun hart komen.
"Kleine wijsneus! We maken er nog leuke dagen van, en niet gemeen doen tegen papa Finn!" antwoordde die dus maar plagerig.


Toen richtte Florian zich tot Finn. "Sorry voor gisterenavond... Ik was zeer hard."
Finn liet een zucht van geruststelling ontsnappen. Maar Flo was nog niet klaar.
"Ik wil een kat. Als we thuis zijn gaan we alle asielen langsgaan op zoek naar een ros en zwart gevlekte kat. Een furbaby die we gaan behandelen als prins. Maar geen mensenbaby. Daar ben ik niet klaar voor... Ik ben er nooit klaar voor geweest."


Zo volgden de dagen elkaar op. De marktjes afgaan. Uitrusten in hun verblijfplaats, schaken, receptenboeken lezen - Finn wou koste wat het kost dat Loempiarecept onder de knie krijgen.



En dat lukte, na enkele dagen verbrande of smaakloze exemplaren leek het goed te komen.



"Flo, Gabi! Eten is klaar!"
Gabi kwam snel aangerend, Flo was iets twijfelachtiger. "Zijn dat er niet wat...Veel?"
"Ik eet je restjes op. Al is het vettig, ik heb er veel tijd ingestoken, dus eet het alsjeblieft."



"Lekker," zei flo even later met tegenzin. "Ik ga vanavond nog even gaan joggen doorheen de heuvels hier. Wat frisse lucht. En wat nadenken over dingen."
"Er zijn toch leukere soorten lichaamsbeweging?"
"Zegt degene die werk begint te maken van zijn dadbod."*

*link naar mijn tumblr


Florian wist zelf dat die daarmee wat te ver was gegaan, Finn had het volste recht gewoon van het leven te genieten, dus die avond ging Flo niet joggen. Want inderdaad, er was leukere lichaamsbeweging.
"Wil je dit wel met mijn "work in progress dadbod"?" vroeg Finn gespeeld plagerig.
"Natuurlijk wel," fluisterde Florian terug tussen licht kreunen door.



Maar goed dat ze biologisch geen kinderen kunnen krijgen; Flo wou het weer vanuit alle hoeken proberen tot zelfs Finn er moe van werd, als Flo andere biologie had waren er dus talloze kansen geweest.


Naast van elkaar, genoten ze nog steeds van de nabije omgeving. Een omgeving die ze binnenkort zouden verlaten, om het einde van hun anderhalve maand durende huwelijksreis in te huldigen.
In die laatste dagen deden ze nog enkele typische trekpleisters; zoals de Drakengrot.



"Volgens legendes zou er hier een groot gangenstelsel onder zijn, met talloze schatten..."
"Oh, echt? Is dat geen verzinsel van Westerse reisbureau's die adverteren naar avonturiers? Mijn grootvader zei daar nooit iets over..."
Finn's nieuwsgierigheid was gewekt en hij begon allerlei info op te zoeken. Voor hem en Flo was het een leuk wistjedatje, maar Gabriella stond uiteraard te popelen.
"En? Is het zo? Mag ik naar binnen?"
"Hoe dan ook lijkt me dat geen slim idee Gabs."


Voor ze het wisten ging hun laatste dag in. Opgedirkt gingen ze naar de markt voor hun laatste "avondmaal" - min of meer, vanwege de planning moesten ze tegen de avond vertrekken dus het was een middagmaal.
"Het gaat terug vreemd zijn, thuis zijn... Terug gezien worden als "Chinese immigrant" terwijl ze hier het tegenovergestelde dachten."
"Mijn moeders worden nog steeds gezien als Amerikanen, na drieëndertig jaar. Dat gaat nooit over gaan vrees ik."



"Ik hou er trouwens van hoe je je haar hebt gedaan. Ik zie dat je zelfzekerder wordt."
"Hoezo?"
"Gewoon... Je trekt je minder aan van anderen. Soms zeggen je moeders wel eens dat het best moeilijk was voor jou, tot je op een dag met baby Gabi in je armen bij hen stond om uit het niks te zeggen dat je je eigenlijk al jaren oncomfortabel voelt bij het label "man"... Maar voor mij blijf je mijn Flo."


"Ik hoorde mijn naam?" onderbrak Gabi.
"Papa begon gewoon zeer veel na te denken over zichzelf toen die voor jou begon te zorgen. Jij mag trouwens je haar kort knippen en jongenskleren dragen als je wilt. Of je haar kort knippen en met race autos spelen en omgaan met jongens maar ook nog jurkjes dragen. En op iedereen verliefd worden. Alles mag."
"Meh. Ik ben gewoon een basic meisje."
"Dat mag ook natuurlijk."


Toen ze klaar waren met eten werd het spannend. Het was bijna tijd om hun koffers te pakken en te vertrekken - maar ze bleven nog even treuzelen op de markt.
"Ik meende wat ik zei... Soms doe je me er zelfs aan twijfelen of ik wel echt homo ben."
"Je verkiest nog steeds hotdogs boven seafood. Daarbij, van mensen houden die gendernormen tegengaan is het gayste ooit."
"True... Misschien ben ik gewoon penisseksueel."
Florian moest lachen; gelukkig was die nooit van plan om dat niet meer te hebben.
"Het is niet alsof je ooit nog een andere keuze moet maken... Ik wil dansen. Laten we dansen."
Daar zei Finn geen nee tegen.



"We gaan thuis zo snel mogelijk die kitten adopteren, afgesproken?"


"Natuurlijk. Ik wil zeer graag een furbaby met jou. Die kat wordt ons fluffy prinsje."


Enkele flirterige blikken later vertrokken ze, de meest vermoeiende reis van allemaal - bus, vliegtuig, vliegtuig, bus - maar tegen de late namiddag de volgende dag, het was wel zes uur vroeger thuis, waren ze terug in het vertrouwde Alpenfrühle.