Wat voorafging in 'Powerposten en Bans'
Hugo staat vroeg op voor werk. Bruce krijgt een appje van Nala die wil afspreken.
Roel neemt een vrije dag en hervindt Ddeemm tijdens een ochtendje vrijen.
Reina zegt definitief haar baan op en later die middag gaat Malik op zijn knieën voor haar.
Simhorselady is druk in de weer met het verzorgen van Fallon. Seths bod op het pand is geaccepteerd.
Ddeemm is samen met Cloedien op bezoek bij Maria na haar eerste schoolweek.
Hoofdstuk 5, Juice channel

Seth en Ethan zijn met Tipi en Jaro op bezoek bij hun moeders met groot nieuws. "Wat leuk dat jullie er met de kleintjes zijn jongens."
"We hebben groot nieuws, mam!" zei Seth glunderend. Ethan knikte enthousiast: "Seth kan nu zijn droom eindelijk waarmaken."
"Nou, vertel op dan, laat ons niet langer in spanning." zei Simhorselady enthousiast. "We hebben een restaurant gekocht!" zegt Seth trots.
"Wauw, jongen, wat goed. Ik wist helemaal niet dat jullie dat van plan waren." zegt Ddeemm. "Waar ergens staat het restaurant?"
"Dicht bij het strand, maar er moet nog wel heel veel aan gebeuren voordat het open kan. Ik ben nog wel druk met verbouwen de komende tijd."
"Mag ik dan gratis komen eten?" vraagt Cloedien. Iedereen moet lachen. "Natuurlijk, jij bent altijd van harte welkom bij ons in het restaurant."

Bruce heeft Nala uitgenodigd in de plaatselijke bar, hopend op een kans om zijn excuses nogmaals aan te bieden aan haar.
Nerveus zat hij aan een tafeltje te wachten, niet wetende of ze wel op zou komen dagen. Gelukkig kwam Nala snel binnen lopen.
Haar gezicht stond strak en ze keek om zich heen totdat ze Bruce zag. Met lichte tegenzin liep ze naar hem toe en Bruce stond gelijk op.
"Hey, wat fijn dat je gekomen bent." begint Bruce aarzelend. "Ik vind het fijn om je weer te zien." Nala kijkt een beetje bozig weg.
"Kunnen we even praten?" vraagt hij. "Ik ben hier eigenlijk alleen maar om je te laten weten dat ik jouw appjes en belletjes niet meer wil."
"Nala, ik..." Nala onderbreekt Bruce en verheft haar stem. "Ik heb je toch al gezegd dat ik afstand van je wil omdat je mij enorm hebt gekwetst."

Hugo had weer een drukke dag op kantoor. Zijn promotie had meer verantwoordelijkheden met zich meegebracht dan hij van tevoren had gedacht.
Hij voelde de druk van zijn nieuwe baan, maar ook de voldoening. Hij is trots wat hij tot nu toe allemaal heeft bereikt binnen het bedrijf.
Zijn inspanningen werden gezien en dat gaf hem ook de motivatie om door te gaan. Een ander voordeel is dat hij nu zijn eigen kantoor heeft.
Simhorselady heeft hem wat plantjes meegegeven om zijn plekje iets gezelliger te maken en ook heeft hij foto's van zijn familie op zijn bureau.
Elke keer als hij het eventjes nodig heeft kijkt hij naar die foto's en vindt hij weer de energie om door te gaan met waar hij mee bezig is.
Dan maakt zijn laptop weer een geluidje: een nieuwe e-mail, de volgende opdracht. Snel gaat hij weer aan de slag met werken.

Simhorselady kijkt naar Ddeemm met een blik dat zij vindt dat ze het ook aan hun zoons moet vertellen over Ddeemms ziekte.
Ddeemm ziet dat maar kijkt dan naar Cloedien, omdat ze niet wil dat zij het ook komt te weten. Simhorselady knielt zich voor Cloedien.
"Liefje, wil jij alvast de spullen pakken in de keuken om koekjes te bakken? Wie weet nemen ze dat recept ook wel voor in het restaurant."
Cloedien springt op naar de keuken, blij met deze opdracht. Als Ddeemm hoort dat ze in de keuken is, ademt ze diep en doorbreekt ze de stilte.
"Ik heb ook nog iets te vertellen." Simhorselady kijkt haar zus weemoedig aan. "Wat doe je raar opeens, mam." zegt Ethan angstig.
Simhorselady pakt haar zus' hand vast om haar moed te geven. "Niet schrikken, maar ik ben ziek." Seth en Ethan kijken elkaar geschrokken aan.

Bruce schrikt van de reactie van Nala die op het punt staat weg te lopen. "Nala, wacht alsjeblieft. Geef me een kans om het uit te leggen."
Hij pakt haar handen en probeert tot haar door te dringen. "Dit kan toch niet zijn hoe wij uit elkaar gaan? We hadden het altijd zo fijn."
Nala trekt haar handen woedend weg en zet een stap achteruit. "Raak me niet aan, Bruce! Ik wil even niks meer met jou te maken hebben."
Wat Nala en Bruce niet door hebben is dat in de achtergrond iemand stilletjes hun zit te filmen. Bruce probeert het nog een keer bij Nala.
"Ik heb echt heel veel spijt van hoe dit allemaal is gelopen. Ik wil het echt goedmaken. Laat me niet zo achter." Maar Nala is er klaar mee.
Omdat ze bang is om nu te ontploffen voor iedereen loopt ze overstuur naar het toilet. "Laat me even. Ik moet even weg." Bruce laat haar gaan.

Maria zit in de gemeenschappelijke woonkamer in het verzorgingstehuis, wanneer er een man diep zuchtend naast haar komt zitten.
Zijn gezicht staat ook op standje chagrijnig. "Ook zo'n hekel aan deze plek?" vraagt Maria bitter, zonder hem aan te kijken. Hij knikt langzaam.
"Ja." antwoordt hij kortaf. "Ik mis mijn oude huis, mijn vrijheid. Hier voelt alles zo... benauwend." Zijn stem klonk zwaar en moe.
Maria zucht instemmend. "Precies, we zitten opgesloten. Alsof we al dood zijn." De man grinnikt. "En anders gaan we wel dood van dat voedsel hier."
Maria lacht kort om de cynische opmerking. "Mijn naam is Hans, trouwens." zegt de man. "Maria, aangenaam kennis te maken, Hans."
"Mag ik hier nog even naast je komen zitten mokken, Maria?" vraagt hij met een grijns. "Als je maar stil bent." snauwt Maria voor de grap.

Reina stond verstijfd terwijl Malik op één knie voor haar zat. Ze zag de ring met de grote diamant schitteren in het doosje in Maliks hand.
Een mengeling van emoties overspoelde haar en ze twijfelde. Malik keek haar verwachtingsvol aan. "Reina?" vroeg hij nog een keer.
Reina dacht aan het luxe leven dat ze hier leidde, de prachtige stad en het comfort dat Malik bood. Alles wat ze niet heeft terug thuis.
Het was verleidelijk en langzaam begon de twijfel weg te ebben. "Hier kan ik wel aan wennen", dacht ze. Dat gaf de doorslag.
"Ja, Malik, ik wil met je trouwen." zegt ze met een blije glimlach. Malik sprong op en deed de verlovingsring om haar vinger en streelde haar wang.
Het voelde een beetje onwennig voor Reina, maar het was prima. Hij fluisterde haar toe: "Je bent nu echt van mij, mijn kostbare bezit."

Aan het einde van de middag nemen ze afscheid van elkaar, nadat Ddeemm rustig de tijd heeft genomen om Seth en Ethan meer uitleg te geven.
Ethan omhelst zijn moeder ook uitvoerig. "We zijn er voor je, mam. Wat er ook gebeurt, we staan naast je." fluistert hij bemoedigend in haar oor.
Breekbaar maar vastberaden zegt ze zachtjes: "Dankjewel, lieverd. Dat betekent heel veel voor me." Ook zij vecht hard tegen haar tranen.
Met een laatste blik stappen Seth, Ethan en de kinderen de auto in. Simhorselady slaat haar arm om Ddeemm. "Zal ik zo met je mee?" vraagt ze.
"Mee? Waarheen?" vraagt Ddeemm. "Je had toch een afspraak met de dokter?" zegt Simhorselady verbaasd. "Oh, dat ja, inderdaad." zegt Ddeemm.
"Zal ik met je meegaan?" Simhorselady is verbaasd dat ze het was vergeten. "Nee, het is een routine-afspraak. Blijf jij maar lekker thuis."

Nala sluit zich op in het toilet van de bar. Ze voelt de tranen over haar wangen komen stromen terwijl ze diep in en uit ademt voor de spiegel.
"Kom op, Nala." spreekt ze zichzelf toe. Ze stopt met huilen en probeert de inmiddels uitgelopen mascara onder haar ogen weg te vegen.
Haar telefoon krijgt ondertussen steeds meer berichtjes binnen, merkt ze aan de trillingen. Als ze hem opent ziet ze talloze meldingen.
Als ze op de bovenste melding klikt ziet ze tot haar schrik opeens zichzelf die haar handen wegtrekt van Bruce. Haar hart slaat over.
Haar ruzie net met Bruce is gefilmd en op een juice channel terecht gekomen. Ze ziet de vele negatieve reacties op haar binnenstromen.
Ze schaamt zich. Haar hoofd tolt van de plotselingen aandacht, dit is dus exact wat ze niet wilde. Hoe gaat ze hier ooit mee omgaan?

Reina besluit wel gelijk haar moeder te bellen. "Kan niet lang bellen, ben even iets aan het doen." zegt Simhorselady, die Ddeemm achtervolgt.
Reina zegt sarcastisch: "Hey Reina, leuk dat je belt." Simhorselady verontschuldigt zich. "Natuurlijk, sorry. Hoe gaat het met je?"
"Ik heb groot nieuws! Malik heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd." Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn.
"Meen je dat?" vraagt haar moeder. Reina bevestig het. "Ik... ben blij voor je?" zegt Simhorselady vertwijfeld. "Maar gaat het niet wat snel?"
"Misschien wel, maar ik voel me echt op mijn plek hier en Malik zorgt heel goed voor me." Reina probeert het zo overtuigend mogelijk te zeggen.
"Lieverd, ik moet nu gaan. Laten we binnenkort langer praten, goed?" Ze hangt op. "Nou zeg, ze was niet zo enthousiast." zegt ze tegen Malik.
"Ze begrijpen jou niet zoals ik doe. Wees gerust, mijn liefste. Bij mij heb je alles wat je nodig hebt. Misschien is wat afstand van ze goed."

Het zat toch niet helemaal goed dat Ddeemm helemaal alleen naar de afspraak ging, maar ze haar zus vertrouwde ook niet helemaal.
Waarom wist ze eigenlijk ook niet, maar ze besloot toch maar haar zus te volgen. Iemand naast je terwijl je wacht op de dokter kan ook fijn zijn.
Toch wist ze ergens wel dat het gedrag van haar zus vreemd was en dat dat niet kwam door de ziekte. Simhorselady volgde haar op enige afstand.
Ze voelde zich schuldig dat ze het deed, maar dat schuldgevoel verdween wanneer ze haar zus zag uitstappen bij een koffietentje.
Simhorselady verborg zich achter een muurtje zonder dat Ddeemm haar kon zien en keek toe hoe haar zus rustig een kopje koffie opdronk.
Simhorselady voelde boosheid opkomen borrelen, waarom ze hier was en niet bij de dokter. En vooral waarom ze daarover zou liegen.